اوقاتی که ریچارد کری در شهر قدم می زد 2021

هر زمانی که ریچارد کری در شهر قدم می زد،
ماها ، در پیاده رو، وراندازش می کردیم :
از فرق سر تا نوک پا،آقا منش می مانست؛
سخت آراسته، وشاهانه باریک اندام
و بینهایت، پیراسته بود.
همیشه ،محترمانه سخن می گفت؛
آنگهی که، صبح به خیر می گفت،
(کلامش)ضرب آهنگ داشت.
گام (هم )که بر می داشت،پر تلألؤ می نمود.
متمول بود،آری ثروتمند تر از هر پادشاهی،
و تعلمی ستودنی در هر مرتبتی داشت.
خلاصه،تصور می کردیم، او همه چیز تمام است!
و این سبب شده بود،آرزو کنیم؛ کاش جایش می بودیم!
چون(مثل اسب)کار می کردیم،
-بدون قوتی،حتی دریغ از یک تکه نان خشک کوفتی-
و منتظر دمیدن بختمان بودیم!
تا اینکه درشب تابستانی آرامی،
ریچارد کری به خانه اش رفت
و گلوله ای در سرش خالی کرد.

ریچارد کری

شاعر:ادوین آرلینگتون رابینسون
ترجمه:رضا رضوانی بروجنی
ارسال شده در ۲۸ بهمن ۱۴۰۰
  • اشتراک گذاری :
  • 173

    لینک دوستان

    دیدگاه ها

    guest

    0 نظرات
    بازخورد (Feedback) های اینلاین
    مشاهده همه دیدگاه ها

    از سراسر وب