وقتی به هم نزدیک می‌شویم،
بیشتر از هم فاصله می‌گیریم،
وقتی با هم هستیم،
بیشتر تنهاییم،
آرام آرام،
خانه‌ای در ذهن‌مان شکل می‌گیرد.
او تنهاست،
من هم تنهایم،
و از دودکش خانه،
اندوه بالا می‌رود،
دیوارهای گلی نامریی،
لخت و عور
به هر طرف که می‌نگریم
به خودمان برمی‌خوریم.
شعر وقتی به هم نزدیک می‌شویم بیشتر از هم فاصله می‌گیریم
بیشتر بخوانید » آرزومندم دنیا را از دروازه طبیعی اش ترک کنم
شاعر » عزیز نسین
ارسال شده در ۳۱ خرداد ۱۳۹۹
کپی شد
لینک دوستان
0 نظرات
از سراسر وب
مطالب مرتبط
برای شناخت تو زاده شدم،تا نام ترا فریاد کنم
۹ اسفند ۱۴۰۰
هرچه زمان می‌گذرد بیشتر رنگ می‌بازند،شناخته نمی‌شوند
۹ اسفند ۱۴۰۰
اما اگر خودش هم با او پایین کشیده می‌شد،چه؟
۹ اسفند ۱۴۰۰
صورتک های ملال‌آور مقوایی تباه شده از آفتاب
۹ اسفند ۱۴۰۰
دَری برای باز کردن نیست،پنجره‌ای برای دیدن نیست
۹ اسفند ۱۴۰۰
جهان سراپا فرو می ریزد،تنها نخواهی ماند
۸ اسفند ۱۴۰۰
دیدگاه ها