کاهن دنیای مدرن جوزف بویز

ارسال دیدگاه
هنر

کاهن دنیای مدرن جوزف بویز،جوزف بویز در فعالیت های حرفه ای اش در سلوکی نو تلاش کرد تا خود را به عنوان یک کاهن مدرن که با برپاکردن مناسک خاصی دنیا را تحت تأثیر قرار می دهد، معرفی نماید. البته عقاید او با آنچه کاهنان سنتی ترویج می کردند دو تفاوت اساسی داشت: اول آن که او این باورها را در قلب دنیای صنعتی و مدرن مطرح می کرد و دوم آن که مناسک او محصول آفرینش شخصی وی بوده، همانند آنچه که در «اجرا درهفت نمایشگاه» نشان داده شد.

درست است که او گهگاه تجسم افکارش را از طریق ساختن اشیایی محقق می ساخت، لیکن این اشیاء کیفیت شکلی نداشته و هرگز مفهوم بصری خاصی را تداعی نمی کردند. قدرت این احجام نه در شکل و روابط اشکال با یکدیگر بود و نه حتی در ارتباط استعارهای آنها با صورتهای طبیعی جلوه گر میشد. برعکس این قدرتمندی در نیروی تجسمی- آئینی این آثار نهفته بود. برخی از مواد به کار گرفته شده در آثار بویز، از جمله نمد، چربی، عسل و زرورق طلا، از نظر او دارای قدرت جادویی و درمانی هستند.

جوزف بویز همچنان که در مسیر ارتقای هنری اش حرکت می کرد روز به روز از فرآیند «هنرسازی» فاصله می گرفت. در این روند موزه ها به صحنه هایی تبدیل می شدند که مراسم آیینی مشابه مجالس جادوگران، در آنها به اجرا در می آمد. در این صحنه ها بویز برنامه های سیاسی خود را به صورت یک «تندیس اجتماعی» به نمایش در می آورد. روش نمایش اشیاء نیز کاملا شخصی بود، مثلا در یک نمایش اشیاء، باعنوان «واپسین فضا با خویشتن خویش» هسته اصلی مجموعه یک آئینه کناری اتوموبیلی است که هنرمند یکبار با آن تصادفی مرگبار را تجربه کرده بود. این آئینه همانند شییء عتیقه ای است که در داخل جعبه خوش ساخت اشیای متبرکه به طرزی ماهرانه جاسازی شده است. سایر اشیاء در این فرایند بازآفرینی حدیث نفس هنرمند می مانند.

بویز در پیشاپیش همه پیشگامان هنر مدرن، درب ها را به روی درکی جدید از کار کرد هنر در جامعه معاصر گشود. اکنون هنر به دو طریق و در دو ساحت جدید قابل تعریف است. اول از طریق رابطه اش با منش شخصی هنرمند. که عبارت بود از بازنمایی بصری آنچه که در درون پراحساس هنرمند می گذرد. و دوم از طریق موضوع که از ارتباط هنرمند با جهان بیرونی اش ناشی می شود. در تعریف جدید هنر که بدین طریق حاصل می شد، فرایند آفرینش هنری چیزی نبود به غیر از بی شکل نمودن و از هیبت انداختن تصاویر متعارف از طریق تهاجم ذهنیت بر عنیت و یا برعکس.