نقد و داستان کامل فیلم فارست گامپ

ارسال دیدگاه
سینما

نقد و داستان کامل فیلم فارست گامپ (Forrest Gump) فیلمی کمدی-درام آمریکایی در سال 1994 به کارگردانی رابرت زمکیس و به نویسندگی اریک روث بر پایه ی رمانی به همین نام اثر وینستون گروم در سال 1986 ساخته شده‌ است.

در این فیلم تام هنکس، رابین رایت، گری سینایس، سالی فیلد و هالی جوئل آزمنت به عنوان بازیگر حضور داشته اند.

درجه فیلم: PG-13
ژانر: کمدی-درام
تاریخ اکران: 6 جولای 1994
استودیو: پارامونت پیکچرز
زمان فیلم: 142 دقیقه

عنوان این مقاله عبارت است از:

خلاصه داستان فیلم فارست گامپ
داستان کامل فیلم فیلم فارست گامپ
نقد فیلم فارست گامپ
فروش فیلم فارست گامپ
دستاوردهای فیلم فارست گامپ

خلاصه داستان فیلم فارست گامپ

این داستان چندین دهه از زندگی فارست گامپ را نشان می دهد، مردی کند ذهن اما شوخ و مهربان از آلباما که شاهد چندین رویداد تاریخی در قرن بیستم در ایالات متحده آمریکا می باشد.

این فیلم با رمان تفاوت های بسیاری دارد.

داستان کامل فیلم فیلم فارست گامپ

خطر اسپویل و لو رفتن داستان:

در سال 1981، یک پر سفید از آسمان به پایین می افتد و در یک ایستگاه اتوبوس در ساوانا، جورجیا فرود می آید. مردی به نام فارست گامپ (تام هنکس) آن را برداشته و لای کتاب کودکانه جورج کنجکاو قرار می دهد.

سپس او داستان زندگی خود را برای افراد غریبه ای که کنارش روی نیمکت ایستگاه اتوبوس نشسته اند، تعریف می کند.

در سال 1951 در گرین بو، آلاباما، فارست نوجوان (مایکل کونر هامفری) برای اصلاح یک خمیدگی در ستون فقرات خود مجبور است یک ارتوز را به پای خود ببندد و این باعث می شود که دیگر قادر به راه رفتن راحت نباشد.

او به همراه مادرش (سالی فیلد) که یک اقامتگاه شبانه روزی را اداره می کند، به تنهایی زندگی می کند. یکی از مستاجران این اقامتگاه جوانی به نام الویس پریسلی است که برای فارست گیتار می نوازد و حرکات رقص خود را اجرا می کند.

در اولین روز مدرسه، فارست با دختری به نام جنی کوران (هانا هال) آشنا می شود و این دو بهترین دوستان هم می شوند. پدر جنی از او سو استفاده جنسی می کند.

فارست به دلیل ناتوانی جسمی و کند ذهنی اغلب مورد آزار و اذیت دیگران قرار می گیرد. روزی در حالی که از دست قلدر های مدرسه در حال فرار است، ارتوز های پای او باز شده و فارست را نشان می دهد که سریع در حال دویدن است.

این استعداد سرانجام به وی اجازه می دهد تا در سال 1963 بورسیه راگبی در دانشگاه آلباما را دریافت کند. او شاهد حضور فرماندار جورج والاس در دانشگاه است و به عنوان یکی از اعضای تیم فوتبال آمریکایی موفق می شود با رئیس جمهور جان اف کندی در کاخ سفید ملاقات کند.

فارست پس از فارغ التحصیلی در دانشگاه، وارد ارتش آمریکا می شود و در آنجا با یک سرباز دیگر با نام مستعار بوبا (میکلتی ویلیاتمسون) دوست می شود که فارست را متقاعد می کند که پس از خدمت به صید میگو با او بپردازد.

در سال 1967، آن ها به ویتنام اعزام می شوند و با لشکر 9 پیاده نظام در منطقه دلتای رود مکونگ خدمت می کنند. پس از گشت زنی در اطراف جوخه ی آن ها در حین گشت مورد حمله قرار گرفته و بوبا کشته می شود.

فارست جان بیشتر همرزمان خود از جمله ستوان دن تیلور (گری سینایس)، که هر دو پایش را از دست داده نجات می دهد و به همین دلیل مدال افتخار قهرمانی از رئیس جمهور لیندون بی جانسون دریافت می کند.

در تظاهرات ضد جنگ، فارست با ابی هوفمن ملاقات می کند و سرانجام با جنی (رابین رایت)، که سبک زندگی هیپی را انتخاب کرده ملاقات می کند. او همچنین استعدادی در بازی پینگ پنگ نشان می دهد و به مسابقات جهانی راه می یابد و در کنار جان لنون به برنامه ی نمایش دیک کاویت دعوت می شود.

در نیویورک سیتی او تعطیلات سال 1972 را با ستوان دن می گذراند که حالا دیگر فلج شده است.

فارست با رئیس جمهور ریچارد نیکسون ملاقات می کند و به طور اتفاقی رسوائی واترگیت را افشا کرده و نیکسون را مجبور به استعفا می کند.

بیشتر بخوانید: نقد و داستان کامل فیلم دنیای ژوراسیک (jurassic world)

فارست گامپ پس از پایان جنگ رسما از ارتش جدا می شود.

فارست با بازگشت به گرین باو، شرکتی را تاسیس می کند که در آن راکت تنیس روی میز تولید می کند. او از این درآمد برای خرید قایق صید میگو استفاده می کند. ستوان دن در سال 1974 به فارست ملحق می شود، آن ها در ابتدا موفقیت اندکی دارند.

بعد از اینکه قایق آن ها تنها قایقی است که از طوفان کارمن جان سالم به در می برد، آن ها میگو های زیادی جمع می کنند و شرکت میگوی بوبا گامپ شریمپ را ایجاد می کنند و آنجاست که ستوان دن سرانجام از فارست برای نجات جان خود تشکر می کند.

ستوان دن در شرکت اپل سرمایه گذاری می کند و این دو میلیونر می شوند اما فارست نیمی از درآمد خود را به خانواده بوبا می دهد. سپس فارست به خانه می آید تا مادرش را که در اثر سرطان ضعیف شده ببیند.

در سال 1976، جنی که دیگر مواد مخدر و الکل را ترک کرده به دیدن فارست گامپ می آید و فارست از او خواستگاری می کند. آن شب او به فارست می گوید او را دوست دارد اما صبح روز بعد او را ترک می کند.

فارست دل شکسته می شود و به مدت سه سال در یک ماراتن دور کشور شرکت می کند و دوباره قبل از بازگشت به خانه مشهور می شود.

به زمان حال بر می گردیم، جایی که فارست می گوید که او در ایستگاه اتوبوس منتظر است زیرا نامه ای از جنی دریافت کرده که از وی خواسته تا وی را ملاقات کند. غریبه ها می گویند که آدرس روی نامه فقط چند بلوک آن طرف تر است و فارست بلافاصله به آنجا می رود.

سرانجام فارست با جنی ملاقات می کند. جنی او را به فرزندشان فارست گامپ جونیور معرفی می کند و به فارست می گوید که مبتلا به یک ویروس ناشناخته شده است.

فارست، جنی و فارست جونیور را به همراه خود به سمت گرین باو می برد. جنی و فارست سرانجام با هم ازدواج می کنند و ستوان دن در حالی که پاهای جدید پروتزی خود را پوشیده به عنوان بهترین دوست او در این مراسم شرکت می کند.

متأسفانه، جنی یک سال بعد فوت می کند. مدتی بعد سرخاک فارست به جنی می گوید که خانه ی پدرش را خراب کرده و فارست کوچک هم خوب است و فیلم با دیدن فارست در اولین روز مدرسه ی پسرش تمام می شود.

فارست متوجه می شود که فارست جونیور کتاب جورج کنجکاو او را برداشته و می خواهد با خود به مدرسه ببرد. هنگامی که فارست کتاب را باز می کند، پر سفید که در ابتدای فیلم دیدیم به زمین می افتد.

او هنگام ترک اتوبوس مدرسه با فارست جونیور خداحافظی می کند و در اثر وزش باد پر های زیادی به آسمان می روند.

نقد فیلم فارست گامپ

شاید هیچ کس فکرش را هم نمی کرد که فیلمی مانند فارست گامپ چنین موفقیتی چه در گیشه و چه از نظر مخاطبان به دست آورد.

این فیلم به طرز شگفت انگیزی ساخته شده و زندگی یک ناتوان ذهنی (با ضریب هوشی حدود 75) با بازی تام هنکس را به تصویر می کشد که در میان روسای جمهور آمریکا، ستارگان پاپ و دیگر چهره های مشهور موفقیت های زیادی به دست می آورد.

گامپ فقط نمی تواند با تلقین به یک قهرمان تبدیل شود و این فقط در صورت تلاش های مکرر اتفاق می افتد.

داستان فیلم مورد تحسین بسیاری از منتقدان قرار گرفته است. راجر ابرت از شیکاگو سان تایمز درباره این فیلم نوشت : من قبلا کسی مانند فارست گامپ را در یک فیلم ندیده بودم و هرگز فیلمی که به نظر می رسد یک کمدی، درام یا حتی یک رویا باشد را هم ندیده ام.