شب است.
و شماری زیبایی
سپری شده در باد
خنده کنان همراه با
شاخه‌های درختان.
قهقهه‌ها،
رقص سایه‌ها را
با بادبادکی مُرده بازی می‌کند،
متملقان
برگ‌های فرو ریخته را هم دلبسته‌ی خود می‌کنند،
و چهار چیز دیگر را هم
می‌دانند.
یکی از آن‌ها
رنگ گیسوانِ توست.
شعر با بادبادکی مُرده بازی می‌کند
بیشتر بخوانید: می دوی تا بادبادکت را به دست باد بدهی
شاعر:ریچارد براتیگان
ارسال شده در ۹ خرداد ۱۳۹۹
کپی شد
لینک دوستان
0 نظرات
از سراسر وب
مطالب مرتبط
درونم جانوری هست،چنگ می‌اندازد بر قلبم
۹ اسفند ۱۴۰۰
هرچه زمان می‌گذرد بیشتر رنگ می‌بازند،شناخته نمی‌شوند
۹ اسفند ۱۴۰۰
اما اگر خودش هم با او پایین کشیده می‌شد،چه؟
۹ اسفند ۱۴۰۰
صورتک های ملال‌آور مقوایی تباه شده از آفتاب
۹ اسفند ۱۴۰۰
دَری برای باز کردن نیست،پنجره‌ای برای دیدن نیست
۹ اسفند ۱۴۰۰
کلام من است،آنچه بر زبان رودخانه جاریست
۸ اسفند ۱۴۰۰
من بی‌پرده از زمان به ابدیت می‌نگرم
۸ اسفند ۱۴۰۰
دیدگاه ها