مراحل آلزایمر چیست؟آلزایمر زودرس چیست و چه نشانههایی دارد؟حالات پیشبالینی آلزایمر چیست؟آیا آلزایمر یک بیماری پیشرونده است؟آلزایمر خفیف یا ناتوانی ذهنی متوسط چیست؟مراحل کلی بیماری آلزایمر چیست؟علت آلزایمر زودرس (آلزایمر در جوانی) چیست؟درمان دارویی آلزایمر زودرس چیست؟
در ادامه پاسخی جامع به این سوالات خواهیم داد.
آلزایمر از آن دسته بیماریهایی است که هرچه زودتر متوجهٔ آن شوید، کنترلش آسانتر خواهد بود.در این مقاله از مجله اینترنتی ماهتوتا،درباره مراحل پیشرفت آلزایمر و اینکه هرکدام چقدر طول میکشند،صحبت خواهیم کرد،همراه ما باشید.
آلزایمر یک بیماری پیشرونده است
خواه خودتان به آلزایمر مبتلا باشید یا فردی از اعضای خانواده، این بیماری پیشرونده بهآرامی روی زندگی روزمرهٔ شما تأثیر خواهد گذاشت. اولین گام برای مدیریت این بیماری، کسب اطلاعات بیشتر درباره همهٔ ابعاد آن، از نحوهٔ پیشرفت بیماری گرفته تا گزینههای درمانی است.
آلزایمر رایجترین نوع از بیماری زوال عقل (دمانس) است. زوال عقل اصطلاحی عمومی برای کاهش تواناییهای ذهنی است. فرد مبتلا به آلزایمر بهتدریج تواناییاش را در موارد زیر از دست میدهد:
- بهیادآوردن چیزها؛
- فکرکردن؛
- قضاوتکردن یا سنجیدن چیزی؛
- صحبتکردن یا یافتن کلمات؛
- حل مسئله؛
- توصیف خودش؛
- حرکتکردن.
هنوز درمان کامل برای این بیماری پیدا نشده است، اما برخی درمانها و مداخلات پزشکی میتوانند به کاهش پیشرفت آن کمک کنند. با دانستن اینکه در هر مرحله چهچیزی در انتظارتان است، میتوانید برای اتفاقات آینده آماده باشید.
مراحل کلی بیماری آلزایمر
معمولا بیماری آلزایمر طی مراحل زیر پیشرفت میکند:
سطح | متوسط بازهٔ زمانی |
خفیف یا سطح اولیه | ۲ تا ۴ سال |
متوسط یا سطح میانی | ۲ تا ۱۰ سال |
شدید یا سطح آخر | ۱ تا ۳ سال |
مرحله اول: حالات پیشبالینی آلزایمر (هنوز اختلالی ایجاد نشده است)
در این مرحله نشانهٔ خاصی وجود ندارد و فقط ممکن است این را بدانید که باتوجهبه سابقهٔ خانوادگیتان درمعرض خطر ابتلا به آلزایمر قرار دارید. پزشک ممکن است برخی نشانگرهای زیستی را در شما تشخیص دهد و احتمال بدهد که امکان ابتلا به این بیماری در شما وجود دارد.
پزشک هنگام معاینه از شما درباره مشکلات حافظه سؤال خواهد کرد. بااینحال معمولا در مرحلهٔ اول، نشانههای قابلملاحظهای مشاهده نمیشود. این مرحله ممکن است سالها یا دههها طول بکشد.
در این مرحله هنوز کاملا مستقل عمل میکنید و به کسی نیاز ندارید. حتی ممکن است ندانید که بیمار هستید.
مرحله دوم: اختلال بسیار خفیف یا فراموشی عادی
بهطورمعمول آلزایمر در افراد مسنتر از ۶۵ سال مشاهده میشود. در این سن، مشکلاتی مانند فراموشی تقریبا رایج است.
اما قدرت حافظه بیمارانی که در مرحلهٔ دوم آلزایمر هستند، نسبت به افراد همسنوسالشان که آلزایمر ندارند، با سرعت بیشتری کاهش مییابد. بهعنوان مثال، ممکن است برخی کلمات آشنا، اسم اعضای خانواده یا اینکه چهچیزی را کجا گذاشتهاند، فراموش کنند.
نشانههای بیماری در مرحلهٔ ۲ با فعالیتهای اجتماعی یا کار فرد تداخل پیدا نمیکند. مشکلات حافظه بسیار خفیف است و ممکن است دوستان یا خانواده متوجهٔ آن نشوند.
مرحله سوم: اختلال یا ناتوانی ذهنی خفیف
نشانههای آلزایمر درطی مرحلهٔ سوم هنوز بهخوبی قابلتشخیص نیست. با اینکه کل این مرحله حدود هفت سال طول میکشد، نشانهها درطی یک دورهٔ دو تا چهارساله بهآهستگی آشکارتر میشوند. در این مرحله فقط افراد نزدیک به این شخص ممکن است متوجه علائم شوند. کیفیت کار فرد در این مرحله کاهش مییابد و ممکن است در یادگیری مهارتهای جدید با مشکل مواجه شود.
سایر علائم بیمار در مرحلهٔ سوم عبارتاند از:
- گمشدن حتی در مسیرهای آشنا؛
- مشکل در بهیادآوردن درست کلمات یا نامها؛
- ناتوانی در بهخاطرسپردن چیزی که همان لحظه برایش خواندهاید؛
- بهخاطرنیاوردن اسامی تازه یا افراد جدید؛
- گمکردن چیزهای ارزشمند یا فراموشکردن اینکه آنها را کجا گذاشته است؛
- کاهش تمرکز در زمان انجام آزمایشها؛
پزشک ممکن است درهنگام معاینه از بیمار چیزهای بیشتری بپرسد تا کشف کند که حافظهاش تا چه اندازهای تحتتأثیر قرار گرفته است.
در این مرحله فرد مبتلا ممکن است به مشاوره نیاز داشته باشد، بهویژه اگر مسئولیت شغلی پیچیدهای برعهدهاش است. این افراد ممکن است کمی اضطراب داشته باشند و از پذیرش بیماری سر باز بزنند.
مرحله چهارم: آلزایمر خفیف یا ناتوانی ذهنی متوسط
مرحلهٔ چهارم حدود دو سال طول میکشد. در این مرحله، نشانههای آغاز بیماری آلزایمر قابلتشخیص است. فرد مبتلا مشکل بیشتری با کارهای هرروزهٔ خود خواهد داشت، اما نه در کارهای ساده. تغییرات خلقوخو مانند گوشهگیری و نپذیرفتن بیماری مشهودتر است. در این مرحله، واکنش هیجانی بهویژه در موقعیتهای چالشبرانگیز اغلب کاهش مییابد.
علائم جدیدی که در مرحلهٔ چهارم پدیدار میشوند عبارتاند از:
- کاهش سطح آگاهی از رویدادهای درحالوقوع یا تازهرخداده؛
- ازدستدادن خاطرات شخصی گذشته؛
- مشکل در رسیدگی به امور مالی و صورتحسابها؛
- ناتوانی در شمارش روبهعقب از ۱۰۰ با ۷ تا، ۷ تا کمکردن (۹۳، ۸۶، ۷۹، ۷۲، ۶۵،…)؛
همچنین، پزشک علائم زوال در موارد مرحلهٔ ۳ را نیز بررسی میکند؛ اما در این مرحله، معمولا آن علائم تغییری نمیکنند.
بیمار هنوز هم ممکن است شرایط آبوهوا را تشخیص دهد، رویدادهای مهم و نشانیها را بهخاطر بیاورد، اما برای نوشتن چک، سفارش غذا و خرید موادغذایی کمک بخواهد.
مرحله پنجم: زوال عقل متوسط یا ناتوانی ذهنی نسبتا شدید
مرحلهٔ پنجم بیماری آلزایمر حدود یک سال و نیم طول میکشد. در این مرحله، فرد به حمایت بیشتری نیاز دارد. اگر ببیند که اطرافیانش به اندازهٔ کافی از او حمایت نمیکنند، احساس خشم و بدگمانی به آنها پیدا میکند. در این مرحله، بیمار اسم خودش و نزدیکترین اعضای خانواده را میداند اما بهسختی میتواند رویدادهای مهم، آبوهوا یا نشانی فعلیاش را به یاد آورد. همچنین در بهخاطرآوردن زمان یا مکان، گیج و سردرگم میشود و نمیتواند روبهعقب بشمارد.
بیماران در این مرحله برای کارهای روزمره به کمک نیاز دارند و دیگر نمیتوانند بهشکل مستقل زندگی کنند. هنوز بهداشت فردی و خوردن غذا برای این افراد بغرنج نشده است، اما ممکن است در انتخاب لباس مناسب برای شرایط آبوهوایی حاکم یا رسیدگی به امور مالی زندگی، مشکل داشته باشند.
مرحله ششم: آلزایمر نسبتا شدید
درطی مرحلهٔ ۶، پنج زیرمرحلهٔ قابلشناسایی وجود دارد که بهمدت دو سال و نیم پیشرفت میکنند.
ششم ـ a. لباسها: بیماری که درمرحلهٔ ششم آلزایمر است، علاوهبر ناتوانی در انتخاب لباس، برای پوشیدن درست آنها هم به کمک نیاز خواهد داشت.
ششم ـ b. بهداشت: مشکل بهداشت بیمار با بهداشت دهان و دندان آغاز میشود و حتی برای تنظیم دمای آب قبل از حمام به کمک نیاز خواهد داشت.
ششم ـ c تا e. توالت: در ابتدا برخی از بیماران، کشیدن سیفون یا دورریختن دستمالتوالت را فراموش میکنند. سپس با پیشرفت بیماری، کنترل مثانه و مجاری ادراریشان را از دست خواهند داد و برای تمیزکردن خودشان به کمک نیاز خواهند داشت.
در مرحلهٔ ۶، حافظهٔ بیمار حتی درباره اخبار روز و رویدادهای زندگیشان خیلی بدتر شده است. شمارش روبهعقب حتی ۱۰ تا، ۱۰ تا هم برایش مشکل است. بیمار حتی ممکن است افراد خانوادهاش را با دیگران اشتباه بگیرد و تغییرات شخصیتی از خودش بروز دهد. ممکن است موارد زیر هم برایش پیش بیاید:
- ترس از تنها ماندن؛
- بیقراری؛
- ناامیدی؛
- خجالت؛
- بدگمانی عادی؛
- بدگمانی وهمآلود یا پارانویا.
برخی بیماران در این مرحله لکنتزبان میگیرند و این ناامیدشان میکند. بههمیندلیل در این مرحله بیماران برای مشکلات رفتاری و اختلالات روانی خودشان همچنان باید به مشاوره ادامه بدهند.
بیماران در این مرحله به مراقبتهای شخصی از کارهای روزانه گرفته تا بهداشت نیاز ضروری دارند. ممکن است درطول روز بیشتر بخوابند و شبها سرگردان در منزل بچرخند. اگر کسی از آنها مراقبت نکند، احتمال دارد از منزل خارج شوند.
مرحله هفتم: آلزایمر شدید
مرحلهٔ ۷ هم چند زیرمرحله دارد که تا مرحلهٔ نهایی، هرکدام از آنها یک سال تا یک سال و نیم طول میکشد.
هفتم ـ a: کلا در حد شش کلمه یا کمتر صحبت میکنند. پزشک درطول صحبت با آنها ممکن است بارها مجبور شود سؤالاتش را تکرار کند.
هفتم ـ b: فقط درحد یک کلمه صحبت میکنند که آنهم بهزور قابلتشخیص است.
هفتم ـ c: رفتارها و حرکاتشان کُند است.
هفتم ـ d: حتی نمیتوانند بهتنهایی بنشینند.
هفتم ـ e: حرکات عبوسانۀ صورت، جایگزین لبخندشان میشود.
هفتم ـ f: دیگر قادر به بالا نگهداشتن سرشان نیستند (سرشان مدام روی سینه خم شده است).
در این مرحله حرکات بدن بیمار خشکتر میشود و به درد شدید میانجامد. حدود ۴۰ درصد از بیماران مبتلا به آلزایمر دچار انقباض موضعی یا کوتاهشدن و سختشدن عضلات، تاندونها و سایر بافتها میشوند. همچنین ممکن است واکنشهای غیرارادی سراغشان بیاید؛ مثلا لبهایشان طوری تکان میخورد که انگار مانند نوزاد درحال مکیدن چیزی هستند.
در این مرحله، بیمار دیگر دربرابر محیط، واکنش نشان نمیدهد. تقریبا برای تمام کارهای روزانه ازجمله غذاخوردن یا حرکتکردن به کمک نیاز دارد. برخی از بیماران توانایی حرکت را بهطور کامل از دست خواهند داد. در این مرحله، مرگ به دلایل مختلف اتفاق میافتد و رایجترین علت آن ذات الریه است.
پیشگیری و درمان آلزایمر
اگرچه درمان قطعی برای آلزایمر وجود ندارد، درمان و پیشگیری میتواند سرعت روند هر مرحله را کاهش دهد. هدف درمان درواقع مدیریت عملکرد ذهنی و رفتار بیمار و کاهش سرعت بروز نشانههاست.
تغییرات رژیم غذایی، مکملها، تمرینات بدنی و ذهنی و داروها میتوانند اثرات مثبتی روی نشانههای آلزایمر داشته باشند. داروها بهمنظور تنظیم انتقالدهندههای عصبی برای تفکر، بهیادآوردن و مهارتهای ارتباطی تجویز میشوند، اما این داروها بیماری را درمان نمیکنند. حتی ممکن است بعد از مدتی، دیگر مؤثر نباشند. ممکن است فرد مبتلا به آلزایمر برای بهیادآوردن اینکه باید دارو بخورد هم به کمک نیاز داشته باشد.
درمان نشانههای رفتاری ازطریقِ مشاوره و رواندرمانی میتواند مفید باشد. وقتی این نشانهها تسکین مییابند، بیمار احساس راحتی بیشتری دارد و کار مراقبان او هم آسانتر میشود.
گاهی اوقات پزشکان داروهای ضدافسردگی و ضداضطراب را برای کنترل خلقی و مشکلات رفتاری بیمار تجویز میکنند.
تمرینات با شدت متوسط مانند پیاده روی میتواند خلقوخوی فرد را بهبود بخشد و مزایایی برای سلامتی اندامهای حیاتی بدن ازجمله قلب، مفاصل و ماهیچهها داشته باشد. بااینحال، برخی افراد مبتلا به آلزایمر بهدلیل مشکلات حافظه نباید تنها پیادهروی بروند یا اینکه بهتنهایی در بیرون از منزل ورزش کنند.
آلزایمر پایان زندگی نیست
آلزایمر یک بیماری پیشرونده است. افرادی که به آن مبتلا میشوند بهطور متوسط چهار تا هشت سال پس از تشخیص، عمر میکنند. اگر آلزایمر را بهموقع تشخیص بدهید و بدانید در هر مرحله از این بیماری، چهچیزی در انتظارتان است و از خانواده و دوستان هم کمک بگیرید، مقابله با آن آسانتر خواهد بود.
آلزایمر پایان زندگی نیست و میتوان سالها آن را کنترل کرد. اگر عضوی از خانوادهتان به این بیماری مبتلاست و مسئولیت مراقبت از او بهعهدهٔ شماست، پابهپای او در این مراحل پیش بروید و از پزشکتان یا مشاور بپرسید که چطور میتوانید به بیمارتان کمک کنید. درمراحل پیشرفتهتر بیماری، میتوانید از افراد متخصص در نگهداری سالمندانِ مبتلا به آلزایمر کمک بگیرید.
آیا در خانواده و اطرافیان خودتان فردی را دارید که این نشانهها را در آنها تشخیص داده باشید؟ فکر میکنید اگر به آنها بگویید این نشانهها در آنها هست، چه عکسالعملی نشان دهند؟ لطفا با ما هم درمیان بگذارید.
اما شما در اواخر دههی ۴۰ زندگیتان هستید، بنابراین مشکلتان نمیتواند به بیماری آلزایمر مربوط باشد، میتواند؟
ممکن است! این فراموشیها گاها میتوانند برای هر کسی اتفاق بیفتند، اما ممکن است نشانهی مشکل جدیتری مانند آلزایمر در جوانی نیز باشند.
آلزایمر در جوانی یا بیماری آلزایمر زودرس قبل از ۶۵ سالگی تشخیص داده میشود. این خبری تکاندهنده است و به این معناست که شما باید از حالا برای تغییرات بزرگی که پیشرو دارید، برنامه ریزی کنید تا خیالتان راحت باشد که با گذشت زمان، مراقبتهای لازم را دریافت میکنید.
آلزایمر زودرس اغلب در دههی ۴۰ و ۵۰ زندگی ظاهر میشود، اما ممکن است که برخی از افراد در دههی ۳۰ زندگیشان نیز به آن دچار شوند.
از آنجا که بیماری آلزایمر باعث میشود تا بهتدریج قدرت حافظه، توانایی فکر کردن درست و درنهایت مراقبت از خودتان را از دست بدهید، به یک سیستم حمایتی قوی نیاز دارید. به منظور برنامهریزی برای بقیهی زندگیتان از اعضای خانواده، دوستان و دفتر انجمن آلزایمر در محل زندگیتان کمک بگیرید.
علائم آلزایمر زودرس یا آلزایمر در جوانی چیست؟
به گفتهی انجمن آلزایمر، امروزه بیش از ۵ میلیون نفر در ایالات متحده به بیماری آلزایمر مبتلا هستند. گرچه آلزایمر غالبا در بزرگسالان بالای ۶۵ سال دیده میشود، اما حدود ۵ درصد از افرادی که این بیماری در آنها تشخیص داده میشود، آلزایمر زودرس دارند. این بدان معناست که بیماری این افراد در دههی ۴۰ یا ۵۰ زندگیشان تشخیص داده میشود.
تشخیص آلزایمر در جوانی میتواند دشوار باشد، زیرا ممکن است اینطور به نظر برسد که بسیاری از علائم آلزایمر زودرس ناشی از رویدادهای معمول زندگی مانند استرس هستند. هنگامی که این بیماری بر مغز اثر بگذارد، میتواند باعث کاهش تواناییهای حافظه، قدرت استدلال و تفکر شود. این اُفت، معمولا بهآهستگی اتفاق میافتد اما میتواند در هر مورد متفاوت باشد.
بیماری آلزایمر (AD) متداولترین شکل زوال عقل است. زوال عقل اصطلاحی کلی برای از دست دادن عملکرد حافظه یا سایر تواناییهای ذهنی است که زندگی روزانهی شما را تحت تأثیر قرار میدهند.
داشتن یک یا چند مورد از علائم زیر میتواند نشاندهندهی ابتلا به آلزایمر باشد:
ضعیف شدن حافظه
ممکن است که بیشازحد معمول فراموشکار شوید، مثلا اغلب اوقات تاریخها یا رویدادهای مهم را فراموش کنید. اگر دائما دچار فراموشی میشوید و نیاز به یادآوریهای مکرر دارید، باید به پزشک مراجعه کنید.
اِشکال در برنامهریزی و حل مسائل
اگر شما یا یکی از عزیزانتان در برنامهریزی یا دنبال کردن برنامههایتان دچار مشکل هستید، ممکن است به آلزایمر مبتلا باشید. در این صورت کار کردن با اعداد برای شما دشوار خواهد بود. این مورد، اغلب زمانی دیده میشود که میخواهید به حساب و کتاب قبضهای ماهیانه یا دسته چکتان بپردازید؛ در این هنگام حل مسئله و انجام محاسبات ریاضی برای شما تبدیل به چالش خواهد شد.
اِشکال در انجام وظایف معمول
بعضی از افراد مبتلا به این اختلال، در تمرکز کردن دچار مشکل میشوند (عدم تمرکز). با پیشرفت این بیماری، ممکن است که انجام کارهای عادی روزمره که مستلزم تمرکز و تفکر هستند، زمان بیشتری را به خود اختصاص دهند. ممکن است که در توانایی رانندگی فرد نیز اختلالاتی ایجاد شود. اگر درحین رانندگی در مسیری آشنا گم شدید، دقت کنید که این مورد نیز میتواند یکی از نشانههای بیماری آلزایمر در جوانی باشد.
اِشکال در تشخیص زمان یا مکان
از دست دادن توانایی در دنبال کردن تاریخها و درک اشتباه از گذر زمان نیز دو مورد از متداولترین علائم بیماری آلزایمر در جوانی (آلزایمر زودرس) هستند. برنامهریزی برای رویدادهای آینده برای افراد مبتلا به آلزایمر دشوار است، چون آنها فورا اتفاق نمیافتند. با پیشرفت علائم آلزایمر، افراد مبتلا به آن درمورد جایی که هستند، نحوهی رفتنشان به آن محل یا دلیل حضورشان در آنجا بهشدت فراموشکار میشوند.
کاهش بینایی
مشکلات بینایی نیز از دیگر علائمی هستند که میتوانند اتفاق بیفتند. ممکن است که شما درهنگام مطالعه یا تشخیص فاصله، رنگ و کنتراست درحین رانندگی، مشکل پیدا کنید.
اِشکال در پیدا کردن واژههای درست
آغاز کردن مکالمهها یا پیوستن به آنها ممکن است برای افراد مبتلا به آلزایمر دشوار به نظر برسد. آنها ممکن است در وسط صحبت کردن بهطور ناگهانی حرفشان را قطع کنند، چون ممکن است فراموش کنند که چطور باید جملهی خود را به پایان برسانند. به همین دلیل معمولا حرفهای تکراری میزنند. همچنین ممکن است در پیدا کردن کلمات مناسب برای موضوعات خاص دچار مشکل شوند.
گذاشتن وسایل در جاهای اشتباه
اگر بیماری آلزایمر زودرس (آلزایمر در جوانی) داشته باشید، ممکن است وسایل را در جاهای غیرمعمول و اشتباه قرار دهید. در این مواقع رجوع کردن به حافظه و به یاد آوردن جایی که وسیله را آنجا گذاشتهاید، بهشدت دشوار میشود و ممکن است باعث شود که فکر کنید کسی دارد از شما دزدی میکند. با گذشت زمان و پیشرفت بیماری، این مسئله بیشتر اتفاق میافتد.
اِشکال در تصمیمگیری
فرد مبتلا به آلزایمر زودرس (آلزایمر در جوانی) ممکن است در تصمیم گیری مالی مشکل پیدا کند. این علامت، اغلب باعث تصمیمات مالی غلط و زیانبار میشود. مثلا ممکن است فرد درهنگام خرید، پول بسیار بیشتری به فروشنده بپردازد. بهعلاوه شخص بیمار معمولا به رعایت بهداشت فردی توجه چندانی نمیکند. بهعنوان مثال تعداد دفعات حمام رفتن او ممکن است بهشدت کاهش یابد یا تمایلی به عوض کردن لباسهای کثیفش نداشته باشد.
کنار کشیدن از کار یا فعالیتهای اجتماعی
با ظاهر شدن علائم این بیماری، ممکن است متوجه شوید که روزبهروز، بیشتر از فعالیتهای اجتماعی، پروژههای کاری یا سرگرمیهایی که قبلا برایتان جذاب بودند، دوری میکنید. این اجتناب میتواند با بدتر شدن علائم افزایش یابد.
بروز تغییرات خُلقی و شخصیتی
ممکن است نوسانات شدیدی در خلقوخو و شخصیت افراد مبتلا به آلزایمر در جوانی اتفاق بیفتد. برخی تغییرات قابلتوجه در خلقوخو عبارتند از:
- گیجی؛
- افسردگی؛
- اضطراب؛
- ترس و وحشت.
ممکن است متوجه شوید که وقتی چیزی خارج از روال معمول اتفاق میافتد، بهشدت تحریک و خشمگین میشوید.
علت دقیق آلزایمر زودرس (آلزایمر در جوانی)، بهطور کامل مشخص نیست. بسیاری از محققان بر این باورند که چندین عامل باعث بروز این بیماری میشود، نه فقط یک عامل خاص.
محققان ژنهای نادری را کشف کردهاند که ممکن است بهطور مستقیم باعث آلزایمر شوند یا در ابتلا به آن نقش داشته باشند. این ژنها میتوانند از نسلی به نسل بعد منتقل شوند. داشتن این ژنها میتواند باعث شود که بزرگسالان زیر ۶۵ سال، بسیار زودتر از حد انتظار علائم آلزایمر را از خود بروز دهند. تخمین زده میشود که کمتر از ۵ درصد از آلزایمرهای تشخیص دادهشده، به علت وجود این ژنها باشند. تحقیقات در این زمینه همچنان ادامه دارد.
عوامل خطرساز آلزایمر در جوانی
اگرچه بیماری آلزایمر لزوما با افزایش سن اتفاق نمیافتد، اما خطر ابتلا به آن با بالا رفتن سن، افزایش مییابد. ریسک ابتلا به این بیماری در بزرگسالان بالای ۸۵ سال تقریبا ۵۰ درصد است.
همچنین اگر یکی از والدین، خواهر یا برادر یا یکی از فرزندان به آلزایمر مبتلا باشند، شانس ابتلای شما به این بیماری افزایش مییابد. اگر بیش از یک عضو در خانواده به AD مبتلا باشند، احتمال ابتلای شما بسیار بیشتر خواهد شد.
آلزایمر زودرس چگونه تشخیص داده خواهد شد؟
آزمایش واحدی وجود ندارد که ابتلای شما به آلزایمر زودرس را تأیید کند، اما پزشکتان از چند راه میتواند بررسی کند که آیا شما به این بیماری مبتلا هستید یا نه.
دکتر پیش از هر چیز، درمورد سابقهی پزشکیتان و همچنین هرگونه علائمی که درحالحاضر شما را آزار میدهد، سؤال خواهد کرد. بهعلاوه شما تستهایی انجام خواهید داد که حافظهتان را بررسی مینمایند و نشان میدهند که در حل مسائل چگونه عمل میکنید.
همچنین ممکن است تحت تستهای تصویربرداری قرار بگیرید که تغییرات ایجادشده در مغز شما را بررسی و به رد سایر علل احتمالی علائم شما کمک میکنند. این تستها میتوانند شامل سیتی اسکن یا ام آر آی باشند.
همچنین ممکن است که پزشکتان، انجام آزمایشاتی را پیشنهاد کند که بهدنبال مجموعهای از تغییرات در ژنهایی هستند که با ابتلا به آلزایمر زودرس در ارتباطند.
علت آلزایمر زودرس (آلزایمر در جوانی) چیست؟
اکثر کارشناسان معتقدند که بیماری آلزایمر به علت تجمع پروتئینی به نام آمیلوئید در مغز ایجاد میشود. مقدار بیشازحد این پروتئین بر نحوهی فکر کردن شما تأثیر میگذارد.
هنوز کاملا مشخص نیست که چرا این بیماری در برخی افراد، زودتر از حد معمول آغاز میشود، بنابراین به بررسیهای بیشتری در این زمینه نیاز است.
در برخی موارد، این بیماری جنبهی ارثی دارد و ممکن است به علت وقوع تغییراتی در ژنهایی که از والدینتان به شما منتقل میشوند، اتفاق بیفتد.
درمان دارویی آلزایمر زودرس و توصیهها
درحالحاضر هیچ درمانی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد. گاهی اوقات علائم بیماری آلزایمر میتوانند تا حدودی با داروهایی که به بهبود حافظه یا کاهش اختلالات خواب کمک میکنند، برطرف شوند. درحالحاضر، تحقیقاتی در رابطه با درمانهای جایگزینِ موجود برای آلزایمر، در حال انجام است.
بخش مهمی از کنترل بیماری شما، مثبت اندیش بودن است. به فعالیتهایی که همچنان از آنها لذت میبرید، ادامه دهید. راههای مختلفی همچون یوگا یا تنفس عمیق را برای تمدد اعصاب امتحان کنید.
سعی کنید سلامتی و تناسب اندام خود را حفظ کنید. به این منظور، غذاهای سالم بخورید و بهطور منظم ورزش کنید.
داروهایی وجود دارند که میتوانند به کاهش برخی از علائم آلزایمر زودرس کمک کنند. پزشک شما ممکن است داروهایی را برای کُند کردن روند ضعف حافظه تجویز نماید، مانند:
- دونپزیل (آریسپت)؛
- گالانتامین (رازادین)؛
- ممانتین (نامندا)؛
- ریواستیگمین (اگسلون)؛
- دونپزیل/ ممانتین (نامزاریک).
این داروها میتوانند علائم شما را به مدت چند ماه تا چند سال به تأخیر بیندازند یا بهبود بخشند. آنها ممکن است به شما زمان بیشتری برای داشتن زندگی مستقل بدهند.
همچنین ممکن است که پزشکتان برای درمان بی خوابی، هراس شبانه، مقابله با اضطراب و سایر مشکلات مرتبط با آلزایمر، استفاده از قرص خواب، داروهای ضدافسردگی یا آرامبخشها را به شما توصیه کند.
چگونه باید خودم را برای آینده آماده کنم؟
مواردی هستند که میتوانید از همین حالا برای آنها برنامهریزی کنید تا در آینده به کمک شما بیایند. به عنوان مثال، بهتر است که به وکیل مراجعه کنید و با او درمورد تمهیداتی که به آنها نیاز پیدا خواهید کرد، مشورت نمایید. دادن وکالت به یک فرد قابلاعتماد، به عزیزانتان را قادر میسازد تا در زمانی که دیگر نمیتوانید تصمیمات مالی و سلامتی لازم را اتخاذ کنید، به جای شما تصمیم گیری کنند.
همچنین ایدهی خوبی است که درمورد نحوهی پرداخت هزینههای مربوط به سلامتتان در آینده نیز فکر کنید. برخی از چیزهایی که باید در نظر بگیرید، از این قرارند: تجهیزات ایمنی که در خانه به آنها نیاز خواهید داشت یا کمک گرفتن از پرستاری حرفهای. اعضای خانواده را دور هم جمع کنید تا درمورد امور مالی و مقدار پولی که احتمالا برای دریافت مراقبت مناسب نیاز خواهید داشت، با آنها صحبت کنید.
یکی دیگر از کارهای اصلی که باید انجام دهید، تشکیل گروهی برای حمایت از خودتان است. افراد مختلف بسیاری میتوانند در آن حضور داشته باشند؛ بستگان، دوستان، همسایهها و متخصصین بهداشت و سلامت همگی میتوانند در آن نقش داشته باشند. اعضای خانواده و پزشک شما میتوانند در تشکیل این گروه به شما کمک کنند. مسئلهی مهم این است که تعیین کنید به چه چیزهایی نیاز دارید، برنامهی مشخص و واقعبینانهای آماده کنید و اطرافیانتان را از آن مطلع سازید.
چشمانداز آلزایمر زودرس
علائم بیماری آلزایمر معمولا به مرور زمان بدتر میشوند. برای بسیاری از افراد از زمان شروع علائم تا تشخیص رسمی این بیماری توسط پزشک، چیزی بین ۲ تا ۴ سال طول میکشد. این دوره معمولا مرحلهی اولیه نامیده میشود. فرد پس از تشخیص آلزایمر، وارد مرحلهی دوم این بیماری میشود. این دوره که شامل اختلالات شناختی خفیف است، میتواند ۲ تا ۱۰ سال به طول بینجامد. درطول مرحلهی نهایی، ممکن است زوال عقل اتفاق بیفتد. زوال عقل، شدیدترین فُرم از این بیماری است. فرد در این مرحله ممکن است در دورههایی حافظهاش را بهطور کامل از دست بدهد و در انجام کارهایی مانند مدیریت مالی، رانندگی و مراقبت از خود به کمک نیاز پیدا کند.
گزینههای پشتیبانی
اگر شما به بیماری آلزایمر مبتلا هستید، منابع زیادی وجود دارند که میتوانند اطلاعات بیشتری در این زمینه در اختیارتان قرار دهند یا شما را به خدمات پشتیبانی حضوری معرفی کنند. انجمن آلزایمر، یکی از مراکزی است که اطلاعات بهروز و مفیدی در رابطه با بیماری آلزایمر ارائه میدهد. دفاتر این انجمن در شهرهای مختلف، میتوانند افراد مبتلا به آلزایمر را به مراکز درمانی معتبر و پرستاران آموزشدیده معرفی کنند.
دیدگاه ها